عارفانه ها

جام مرتضوی

علی  گشت  سرشار  صهبای علم که یک  جرعه ی اوست دریای علم  نبوت    بطون     و    ولایت  ظهور  جمال  و  جلال  دو  عالم حضور  ...                  *** ...به هر جا کمال یقین نشوه ای است  برون  زین  دو  کیفیتش  جلوه  نیست       نبوت   :   خرام  احد    ،    تا   صفات   ولایت  :   رجوع  صفت    سوی   ذات     نه  آن  غیر این     و    نه این غیر  آن            از آن   ،   سوی  این  تا  ابد  سیر  آن    درین    نشوه  آباد   مستی   سواد   به  این   جام   دل های  مخمور  شاد که میخانه ی معرفت مصطفی(ص)است     در رحمتش ، جبهه ی  مرتضی  است   ولی     را     بود     از    نبی    انتظام   به   جز   شیشه   نبود    مربی   جام   درین  شیشه  و  جام  یک   باده  است   دو  پیکر  ز  یک  خون  نشان داده است    خوش آن شیشه کاین جام اجزای اوست خوش آن جام کاین شیشه همتای اوست    شد    از   تیغ   او  ،   توسن    کفر   پی   چو    مخموری    از    ،     لمعه ی   می   جهانی   ز  جامش   به   مستی  رسید   به      کیفیت    می   پرستی      رسید   به هر جا  ،  می ای همدم  ساغر است جگر تشنه ی     ساقی   کوثر    است... *************************** آنچه در این مثنوی "بیدل " به نمایش گذاشته شده است ، اول به شکوه ایمان و اعتقاد خود ایشان بر می گردد  و بعد بحث تجزیه و تحلیل آن به میان می آید : چرا که از قلم یک شاعر به ظاهر اهل تسنن چنین کلماتی باعث تعجب است ؟!  کسی که -مذهبش - به اصل ولایت ظاهری حضرت علی (ع) اعتقاد ندارد ، چنین از باطن ولایت سخن می گوید . آن هم سخنی که" ولایت" را میوه ، عصاره و جان و روح  "نبوت" معرفی  نماید و این مطلب در ابیات : دوم و چهارم ، بیانگر همین عقیده است !... انشا الله ادامه خواهد یافت ...

مثنوی عرفان

مثنوی عرفان بسم الله الرحمن الرحیم از کلیات میرزا عبدالقادر بیدل دهلوی ، یکی مثنوی عرفان اوست ، که در نوع خود بی نظیر و در دقایق عرفانی بی بدیل است ، در این مثنوی مرزی میان حقیقت و مجاز یا تخیل و واقعیت، ایجاد کرده است و وهم و گمان عقلا را مورد نقد قرار می دهد، که در واقع آنچه ما پنداشته ایم همان است که می باشد، یا نه ؟! بی خبر نشئه ای کنار شطی به سر انگشت می کشید خطی گه ز خطش مربعی می جست گه مثلث به نقش می پیوست گاه می زد مخمسی به حواس گه مسدس شدی جهان قیاس همچنان در خیال تکرارش محو می کرد دست بیکارش روزی از پرده ی جنون خیال شکلی آمد به معرض تمثال خط آن شکل تا به مسطر زد دید شخصی ز آب سر بر زد اضطرابی فشرد اعضایش لرزه چون موج در سراپایش بانگ زد کای ستمگر بیکار زین خطوطم چه می دهی آزار هر الف کز خط تو گشته عیان بر سراپای من شکسته سنان مرد ابله وقوع این تهدید اثر شغل پوچ خود فهمید گردن عجز کرد مایل خم دست ها چون مژه نهاد به هم که من از دستگاه بیکاری دارم اینجا خیال سرخاری دست بیکار تا نباید سود فرحتم شغل این عمل فرمود نیستم مست ناشکیبایی بعد ازین آن کنم که فرمایی گفت این نقش محو کن زودش برد فرمان آنچه فرمودش چون به حک داد خط به حکم ضرور  گشت آن شخصش  از نظر مستور ساعتی ناگذشته زان تهدید دلکشی ها به خط کشی گردید بی تحاشی دوباره زین آهنگ آرزو چون قلم به خط زد چنگ نقش کارش نکرده رفع حجاب که شد آن شخص بی نقاب از آب گفت باز این چه نقش بندی هاست سعی باطل نگفتمت که خطاست خط به حک داد بار دیگر هم شخص را نیز دید عکس عدم لیک بیکاری اش نداشت ضرور همچنان غیر خط کشی منظور هر گه آن نقش بر زمین می بست صورت غیبش از کمین می جست می شدی بی گمان معاینه اش همچو تمثال پیش آینه اش بس که از هیبتش هراس کشید قطع شغل هوس نمود و رمید این حقیقت طریق افسانه داشت با آشنا و بیگانه می کشید آن خیال خواب نظیر هر کسی را به وهمی از تعبیر عالمی خنده بر جنونش داشت قصه ی پوچ سرنگونش داشت بر زبان ها ثمر شد افسونش منتشر گشت حرف مجنونش تا به اسناد قدرت تکسیر  ماجرایش گشود بال صفیر  گفت استاد از آن نوا سازی    زد به افسوس سودن آغازی کای جنون فطرت آن موکل بود متعلق بر آن شمایل بود شخص مظروف بود و تابع ظرف همچو معنی رهین صورت حرف گر نمی دادی آن حروف به حک بود محکومت آن ملک بی شک گنجی از غیب در کف آوردی وز بلاهت کلید کم کردی اگر ادراک رهبرت می بود آن موکل مسخرت می بود تا قیامت حصول نقش مراد داد اقبال قدرتت می داد ابله از آگهی به خود بالید باز خط بر کنار شط  گردید مدتی خامه در تلاش شکست دیگر آن نقش اتفاق نبست دست می سود و هیچ سود نداشت شعله ی جسته رنگ دود نداشت آب شد خشک و بحر ماند ز نم لفظ گم گشت و رفت معنی هم پس درین کارخانه ی نیرنگ دارد اشکال صد هزار آهنگ دل که عرش بنای قدرت هاست زین نقوش غریب چهره گشاست هر که را زین بهار قدرت رنگ عزم شوقی زند در آینه  چنگ بی تکلف حقیقت اقبال پرده بر داردش ز علم مثال زین صفت فطرت سلیمانی کرد قدرت به خاتم ارزانی بهر تسخیر عالم اوهام تقشی آراست از توجه تام که وحوش و طیور و آب و هوا همه را یافت تابع ایما تا نفس داشت حکم ها می راند رنگ چندین بهار می گرداند اثر نقش کارها دارد رنگ بستن بهارها دارد قدرت نقش تا نمایان شد اهرمن صورت سلیمان شد در نفس نغمه هاست بی تکرار کیست محرم نوای این اسرار عالمی علم و جهل می خواند این ورق جز نفس که گرداند. **** آنچه خواندید یکی از حکایات عارفانه ی   بیدل در مثنوی "عرفان" بود گر چه آثار این شاعر کمی غیر قابل تفسیر به نظر می آید اما می شود با آشنا شدن با معیارهای ادبی – عرفانی بیدل در آثارش پی به اسرار آنها برد.   دوستانی که در زمینه ی آثار منظوم یبدل نقد و نظری دارند به نشانی زیر بفرستند تا تا مورد تبادل نظر قرار گیرد: [e-mail] با تشکر و سپاس: قم – سید علی اصغر موسوی "سعا" ****

نور

برخى از دعاها و زیارات مربوط به امام عصر (عج) دعاء عهد دعاء فرج روز جمعه صلوات ابوالحسن ضرّاب دعاء سمات اِلهى عَظُمَ الْبَلاءُ اَللّهُمَّ ارْزُقْنا تَوْفیقَ الطّاعَةِ اِلهى بِحَقِّ مَنْ ناجاکَ استغاثهبه حضرت صاحب الزّمان صلوات اللّه علیه نیمه شعبان دعاء عهد (اَللّهُمَّ رَبَّ الْنُّورِ العَظیمِ وَرَبَّ الکُرْسِیّ الرَّفِیعِ وَرَبَّ الْبَحْرِ الْمَسْجُورِ ومُنْزِلَ التَّوْریةِ وَالْأنْجِیلِ وَالزَّبُورِ وَرَبَّ الظِّلِّ وَالْحَروُرِ وَمُنْزِلَ الْقُرْآنِ الْعَظیمِ وَرَبَّ الْمَلائِکَةِ الْمُقَرَّبِینَ وَالْأنْبیاءِ وَالْمُرْسَلِینَ اَللّهُمَّ إِنّی اسْأَلُکَ بِوَجْهِکَ الْکَرِیمِ وَبِنُورِ وَجْهِکَ الْمُنِیرِ وَمُلْکِکَ الْقَدیمِ یاحَیُّ یاقَیُّومُ أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذی اَشْرَقَتْ بِهِ السَّمواتُ وَالْأرضُونَ وَبِإسْمِکَ الَّذی یَصْلَحُ بِهِ الأَوّلوُنَ والآخِروُنَ یاحَیّاً قَبْلَ کُلَّ حَیٍّ وَیا حَیّاً بَعْدَ کُلِّ حَیٍّ وَیاحیّاً حینَ لاحَیَّ یامُحْیِیَ الْمَوْتى وَمُمیتَ الْأَحیاءِ یاحَیُّ لا إِلهَ إِلاّ أَنْتَ اَللّهُمَّ بَلِّغْ مَوْلانا اَلإمامَ الهادِیَ الْمَهْدِیَّ الْقائِمَ بِأمْرِکَ صَلَواتُ اللّهِ عَلَیْهِ وَعَلى آبائِهِ الطّاهِریِنَ عَنْ جَمِیعِ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِناتِ فی مَشارقِ الْأرْضِ وَمَغارِبها سَهْلِها وَجَبَلِها وَبَرِّها وَبَحْرِها وَعَنّی وَعَنْ وَالِدَیَّ مِنَ الصَّلَواتِ زِنَةَ عَرْشِ اللّهِ وَمِدادَ کَلِماتِهِ وَما اَحْصاهُ عِلْمُهُ وَأَحاطَ بِهِ کِتابُهُ اَللّهُمَّ إنّی اُجَدِّدُ لَهُ فی صَبِیحَةِ یَوْمی هذا وَما عِشْتُ مِنْ اَیّامی عَهْداً وَعقْداً وَبَیْعةً لَهُ فی عُنُقی لا اَحُولُ عَنْها وَلا أَزُولُ أبَداً اَللّهُمَّ اجْعَلْنی مِنْ اَنصارِهِ وَاَعْوانِهِ وَالذَّابّینَ عَنْهُ وَالْمُسارِعینَ إِلَیْهِ فی قَضاءِ حَوائِجِهِ والْمُمْتَثِلینَ لأوامِرِهِ وَالْمُحامِینَ عَنْهُ وَالسّابِقینَ اِلى إِرادَتِهِ وَالْمُسْتَشْهَدینَ بَیْنَ یَدَیْهِ اللّهُمَّ إنْ حالَ بَیْنی وبَیْنَهُ الْمَوْتُ الَّذی جَعَلْتَهُ عَلى عِبادِکَ حَتْماً مَقْضِیّاً فَأَخْرِجْنی مِنْ قَبْری مُؤْتَزِراً کَفَنی شاهِراً سَیْفی مُجَرِّداً قَناتی مُلَبِّیاً دَعْوَةَ الدّاعی فی الْحاضِرِ وَالْبادی اَللّهُمَّ اَرِنِی الطَّلْعَةَ الرَّشیدَةَ والْغُرَّةَ الْحَمِیدَةَ واکْحُلْ ناظِری بِنظْرَةٍ مِنّی إلَیهِ وَعَجِّلْ فَرَجَهُ وَسَهِّلْ مَخْرَجَهُ وَاَوُسِعْ مَنْهَجهُ وَاسْلُکْ بی مَحَجَّتَهُ وَاَنْفِذْ اَمْرَهُ وَاشْدُدْ اَزْرَهُ واعْمُرِ اللّهُمَّ بهِ بِلادَکَ وَاَحْی بِهِ عبادَکَ فَإنَّکَ قُلْتَ وَقَوْلُکَ الْحَقُّ ظَهَرَ الْفَسادُ فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ بِما کَسَبَتْ أَیْدِی النّاسِ فَاظْهِرِ ا للّهُمَّ لَنا وَلِیَّکَ وَاَبْنَ بِنْتِ نَبِیِّکَ الْمُسَمّى بِاسْمِ رَسْولِکَ صَلّى اللّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَسَلّمَ حَتّى لایَظْفَرَ بِشْی‏ءٍ مِنَ الْباطِلِ إِلاّ مَزَّقَهُ وَیُحِقَّ الْحَقَّ ویُحَقّقَهُ وَاجْعَلْهُ اللّهُمَّ مَفْزَعاً لِمَظْلوُمِ عِبادِکَ وَنَاصِراً لِمَنْ لایَجِدُ لَهُ ناصِراً غَیْرکَ وَمُجدِّداً لِما عُطِّلَ مِنْ أَحْکامِ کِتابِکَ وَمُشَیّداً لِما وَرَدَ مِنْ أَعْلامِ دِینِکَ وَسُنَنِ نَبِیّکَ صَلَّى اللّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَاجْعَلْهُ اللّهُمَّ مِمِّنْ حَصَّنْتَهُ مِنْ بَأْسِ الْمُعْتَدینَ اَللّهُمَّ وَسُرَّ نَبِیّک مُحَمَّداً صَلّى اللّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ بِرُؤْیَتِهِ وَمَنْ تَبِعَهُ عَلى دَعْوَتِهِ وَارْحَمِ اسْتِکانَتَنا بَعْدَهُ الَلّهُمَّ اکْشِفْ هذِهِ الْغُمَّةَ عَنْ هِذهِ الْاُمَّةِ بِحُضُورِهِ وَعجِّلْ لَنا ظُهُورَهُ إِنَّهُمْ یَرَوْنَهُ بَعیداً وَنَراهُ قریباً بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمین). بازگشت به ابتدای صفحه دعاء فرج (اَللّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُکَ عَلَیْهِ وَعَلى آبائِهِ فی هذِهِ السّاعَةِ  وَفی کُلِّ ساعَةٍ وَلِیّاً وَحافِظاً وَقائِداً وَناصِراً وَدَلیلاً وَعَیْناً حَتّى تُسْکِنَهُ أَرْضَکَ طَوْعاً وَتُمَتِّعَهُ فیها طَویلاً). بازگشت به ابتدای صفحه روز جمعه روز حضرت صاحب الزّمان علیه السلام و بنام آن جناب است و همان روزى است که در آن روز ظهور خواهد فرمود بگو در زیارت آن حضرت: اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا حُجَّةَ اللّهِ فى اَرْضِهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا عَیْنَ اللّهِ فى خَلْقِهِ  اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا نُورَ اللّهِ الَّذى یَهْتَدى بِهِ الْمُهْتَدُونَ وَ یُفَرَّجُ بِهِ عَنْ الْمُؤْمِنینَ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا الْمُهَذَّبُ الْخآئِفُ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا الْوَلِىُّ النّاصِحُ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا سَفینَةَ النَّجاةِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا عَیْنَ الْحَیوةِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ صَلَّى اللّهُ عَلَیْکَ وَ عَلى الِ بَیْتِکَ الطَّیِّبینَ الطّاهِرینَ  اَلسَّلامُ عَلَیْکَ عَجَّلَ اللّهُ لَکَ ما وَعَدَکَ مِنَ النَّصْرِ وَ ظُهُورِ الاَْمْرِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا مَولاىَ اَنَا مَولاکَ عارِفٌ بِاُولاکَ وَ اُخْراکَ اَتَقَرَّبُ اِلَى اللّهِ تَعالى بِکَ وَ بِالِ بَیْتِکَ وَ اَنْتَظِرُ ظُهُورَکَ وَ ظُهُورَ الْحَقِّ عَلى یَدَیْکَ وَ اَسْئَلُ اللّهَ اَنْ یُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّد وَ الِ مُحَمَّد وَ اَنْ یَجْعَلَنى مِنْ الْمُنْتَظِرینَ لَکَ وَ التّابِعینَ وَ النّاصِرینَ لَکَ عَلى اَعْدآئِکَ وَ الْمُسْتَشْهَدینَ بَیْنَ یَدَیْکَ فى جُمْلَةِ اَولِیآئِکَ یا مَولاىَ یا صاحِبَ الزَّمانِ صَلَواتُ اللّهِ عَلَیْکَ وَ عَلى الِ بَیْتِکَ هذا یُومُ الْجُمُعَةِ وَ هُوَ یَومُکَ الْمُتُوَقَّعُ فیهِ ظُهُورُکَ وَ الْفَرَجُ فیهِ لِلْمُؤمِنینَ عَلى یَدَیْکَ وَ قَتْلُ الْکافِرینَ بِسَیْفِکَ وَ اَنَا یا مَولاىَ فیهِ ضَیْفُکَ وَ جارُکَ وَ اَنْتَ یا مَولاىَ کَریمٌ مِنْ اَولادِ الْکِرامِ وَ مَأمُورٌ بِالضِّیافَةِ وَ الاِْجارَةِ فَاَضِفْنى وَ اَجِرْنى صَلَواتُ اللّهِ عَلَیْکَ وَ عَلى اَهْلِ بَیْتِکَ الطّاهِرینَ